Γ.Σ. Τοπογράφων 6/10/2011-Κάλεσμα Κινητοποίησης του Φ.Σ.
Posted: Thu Oct 06, 2011 1:37 am
Κάλεσμα Κινητοποίησης του Φοιτητικού Συλλόγου
Κάνοντας έναν απολογισμό των πέντε εβδομάδων κατάληψης διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο δεν έχει προωθήσει τα αιτήματα του αγώνα, αλλά έχει οδηγήσει σε μία αδράνεια. Η μόνη διεργασία που ουσιαστικά συντελείται είναι μια μηχανιστική και αποστειρωμένη σύγκληση του Φ.Σ. σε εβδομαδιαία βάση στο μοτίβο «Συνέλευση- Κατάληψη για ακόμη μια βδομάδα και βλέπουμε». Ουσιαστικά αυτό που έχει επικρατήσει είναι μία «Συντονιστική Επιτροπή» στα χέρια Παρατάξεων στην οποία η πλειοψηφία των φοιτητών που στηρίζουν το πλαίσιο Κατάληψης δεν συμμετέχουν άμεσα και μαζικά. Αποτέλεσμα είναι μια απαξιωμένη και μη συμμετοχική μορφή αγώνα, που αδυνατεί να ασκήσει πιέσεις και να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής: ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ και ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ στον τρόπο που έχει λειτουργήσει η Κατάληψη μέχρι σήμερα στη Σχολή μας, και όχι στην Κατάληψη καθεαυτή ως μέσο διεκδίκησης. Είναι προφανές πως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μαζική και καθολική μία κατάληψη η οποία ενώ έχει ψηφιστεί από 130 άτομα, στην Επιτροπή συμμετέχουν στην καλύτερη περίπτωση 30 άτομα και στη σχολή παραμένει αντίστοιχος αριθμός ή και μικρότερος. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας όχι μόνο δεν προωθεί, αλλά εγκλωβίζει και καθηλώνει τις όποιες διαθέσεις αγώνα υπάρχουν από τη μεριά των φοιτητών. Την ίδια στιγμή δημιουργεί τεχνητή πόλωση στους κόλπους της σχολής, διαχωρίζοντας τα μέλη της σε αυτούς που είναι υπέρ και σε αυτούς που είναι κατά της κατάληψης, μακριά από την ουσία του προβλήματος. Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει την αντίθεση της κοινής γνώμης, τη στιγμή που θα έπρεπε να επιδιώκουμε την αλληλεγγύη ευρύτερων κοινωνικών ομάδων.
Είναι προφανές πως ο νέος νόμος-πλαίσιο δημιουργεί ένα «πανεπιστήμιο της κρίσης» μέσα σε μία «κοινωνία της κρίσης». Οι τεχνοκράτες του υπουργείου σκεφτόμενοι εντελώς λογιστικά έχουν ως μόνο μέλημα τη μείωση του κόστους λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου, αδιαφορώντας για την παιδεία ως κεφάλαιο και ως μοχλό ανάπτυξης της κοινωνίας και απαξιώνοντας τις σπουδές μας και την αξία του πτυχίου μας. Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί υπεύθυνες είναι οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει τη χώρα και οι παρατάξεις τους (ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Συνυπεύθυνες είναι και οι λοιπές παρατάξεις συμβάλλοντας στον εκφυλισμό των διαδικασιών λήψης αποφάσεων με την καθιέρωση ενός καθεστώτος «παραταξιοκρατίας».
Κατά τη γνώμη μας η ουσία του ζητήματος είναι να εκφραστούν οι φοιτητές ουσιαστικά και μαζικά μέσα από διαδικασίες που δεν θα τους δεσμεύουν σε σφιχτά παραταξιακά πλαίσια, καταθέτοντας την άποψή τους ελεύθερα και ισότιμα χωρίς να την εμπιστεύονται σε «αντιπροσώπους». Θεωρούμε πως ως σημερινοί φοιτητές και αυριανοί μηχανικοί έχουμε την στοιχειώδη κρίση να εντοπίσουμε τα προβλήματα που μας θίγουν και να τοποθετηθούμε απέναντι σε αυτά με συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς τη «θεία διαφώτιση» κάποιου κομματικού μηχανισμού. Οι θέσεις αυτές θα πρέπει να προκύπτουν με συλλογικές αποφάσεις οι οποίες θα διαμορφώνονται ισότιμα από όλους τους φοιτητές. Έχει έρθει η ώρα να απαγκιστρωθούμε από την έννοια της αντιπροσώπευσης και να έρθει ο καθένας μας προ των ευθυνών του συμμετέχοντας άμεσα στη διαμόρφωση και λήψη αποφάσεων. Πρέπει να αναδειχθεί εκ νέου ο χαρακτήρας της Γ.Σ. ως βήματος ελεύθερης έκφρασης και χώρου συνδιαμόρφωσης θέσεων και συγκεκριμένων προτάσεων, βάζοντας τέλος στη διαδικασία ψήφισης- επιλογής ανάμεσα σε κονσερβοποιημένες αποφάσεις- πλαίσια.
Βάσει όλων όσων αναπτύξαμε παραπάνω εκτιμούμε ότι υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες η σχολή πρέπει να ανοίξει με σκοπό:
1. Να αναζωογονηθεί η επαφή και ο διάλογος μεταξύ των φοιτητών (και αυτών που απέχουν λόγω της κατάληψης) η οποία θα οδηγήσει σε πιο μαζικές γενικές συνελεύσεις.
2. Τη ζύμωση με τα υπόλοιπα κομμάτια της πολυτεχνειακής κοινότητας (μέλη ΔΕΠ, προσωπικό κ.α.) ώστε να διερευνήσουμε τη δυνατότητα εξεύρεσης κοινού τόπου για συντονισμένες δράσεις.
3. Να διαμορφώσουμε μια συνολική και εμπεριστατωμένη κριτική απέναντι στον νόμο.
4. Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για πιο ουσιαστική και συμμετοχική λειτουργία της Γ.Σ.
5. Να επανεξετάσουμε όλες τις πιθανές μορφές πάλης καθώς και το τι θέλουμε να επιτύχουμε μέσα από αυτές.
Κάνοντας έναν απολογισμό των πέντε εβδομάδων κατάληψης διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο δεν έχει προωθήσει τα αιτήματα του αγώνα, αλλά έχει οδηγήσει σε μία αδράνεια. Η μόνη διεργασία που ουσιαστικά συντελείται είναι μια μηχανιστική και αποστειρωμένη σύγκληση του Φ.Σ. σε εβδομαδιαία βάση στο μοτίβο «Συνέλευση- Κατάληψη για ακόμη μια βδομάδα και βλέπουμε». Ουσιαστικά αυτό που έχει επικρατήσει είναι μία «Συντονιστική Επιτροπή» στα χέρια Παρατάξεων στην οποία η πλειοψηφία των φοιτητών που στηρίζουν το πλαίσιο Κατάληψης δεν συμμετέχουν άμεσα και μαζικά. Αποτέλεσμα είναι μια απαξιωμένη και μη συμμετοχική μορφή αγώνα, που αδυνατεί να ασκήσει πιέσεις και να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής: ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ και ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ στον τρόπο που έχει λειτουργήσει η Κατάληψη μέχρι σήμερα στη Σχολή μας, και όχι στην Κατάληψη καθεαυτή ως μέσο διεκδίκησης. Είναι προφανές πως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μαζική και καθολική μία κατάληψη η οποία ενώ έχει ψηφιστεί από 130 άτομα, στην Επιτροπή συμμετέχουν στην καλύτερη περίπτωση 30 άτομα και στη σχολή παραμένει αντίστοιχος αριθμός ή και μικρότερος. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας όχι μόνο δεν προωθεί, αλλά εγκλωβίζει και καθηλώνει τις όποιες διαθέσεις αγώνα υπάρχουν από τη μεριά των φοιτητών. Την ίδια στιγμή δημιουργεί τεχνητή πόλωση στους κόλπους της σχολής, διαχωρίζοντας τα μέλη της σε αυτούς που είναι υπέρ και σε αυτούς που είναι κατά της κατάληψης, μακριά από την ουσία του προβλήματος. Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει την αντίθεση της κοινής γνώμης, τη στιγμή που θα έπρεπε να επιδιώκουμε την αλληλεγγύη ευρύτερων κοινωνικών ομάδων.
Είναι προφανές πως ο νέος νόμος-πλαίσιο δημιουργεί ένα «πανεπιστήμιο της κρίσης» μέσα σε μία «κοινωνία της κρίσης». Οι τεχνοκράτες του υπουργείου σκεφτόμενοι εντελώς λογιστικά έχουν ως μόνο μέλημα τη μείωση του κόστους λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου, αδιαφορώντας για την παιδεία ως κεφάλαιο και ως μοχλό ανάπτυξης της κοινωνίας και απαξιώνοντας τις σπουδές μας και την αξία του πτυχίου μας. Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί υπεύθυνες είναι οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει τη χώρα και οι παρατάξεις τους (ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Συνυπεύθυνες είναι και οι λοιπές παρατάξεις συμβάλλοντας στον εκφυλισμό των διαδικασιών λήψης αποφάσεων με την καθιέρωση ενός καθεστώτος «παραταξιοκρατίας».
Κατά τη γνώμη μας η ουσία του ζητήματος είναι να εκφραστούν οι φοιτητές ουσιαστικά και μαζικά μέσα από διαδικασίες που δεν θα τους δεσμεύουν σε σφιχτά παραταξιακά πλαίσια, καταθέτοντας την άποψή τους ελεύθερα και ισότιμα χωρίς να την εμπιστεύονται σε «αντιπροσώπους». Θεωρούμε πως ως σημερινοί φοιτητές και αυριανοί μηχανικοί έχουμε την στοιχειώδη κρίση να εντοπίσουμε τα προβλήματα που μας θίγουν και να τοποθετηθούμε απέναντι σε αυτά με συγκεκριμένες θέσεις, χωρίς τη «θεία διαφώτιση» κάποιου κομματικού μηχανισμού. Οι θέσεις αυτές θα πρέπει να προκύπτουν με συλλογικές αποφάσεις οι οποίες θα διαμορφώνονται ισότιμα από όλους τους φοιτητές. Έχει έρθει η ώρα να απαγκιστρωθούμε από την έννοια της αντιπροσώπευσης και να έρθει ο καθένας μας προ των ευθυνών του συμμετέχοντας άμεσα στη διαμόρφωση και λήψη αποφάσεων. Πρέπει να αναδειχθεί εκ νέου ο χαρακτήρας της Γ.Σ. ως βήματος ελεύθερης έκφρασης και χώρου συνδιαμόρφωσης θέσεων και συγκεκριμένων προτάσεων, βάζοντας τέλος στη διαδικασία ψήφισης- επιλογής ανάμεσα σε κονσερβοποιημένες αποφάσεις- πλαίσια.
Βάσει όλων όσων αναπτύξαμε παραπάνω εκτιμούμε ότι υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες η σχολή πρέπει να ανοίξει με σκοπό:
1. Να αναζωογονηθεί η επαφή και ο διάλογος μεταξύ των φοιτητών (και αυτών που απέχουν λόγω της κατάληψης) η οποία θα οδηγήσει σε πιο μαζικές γενικές συνελεύσεις.
2. Τη ζύμωση με τα υπόλοιπα κομμάτια της πολυτεχνειακής κοινότητας (μέλη ΔΕΠ, προσωπικό κ.α.) ώστε να διερευνήσουμε τη δυνατότητα εξεύρεσης κοινού τόπου για συντονισμένες δράσεις.
3. Να διαμορφώσουμε μια συνολική και εμπεριστατωμένη κριτική απέναντι στον νόμο.
4. Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για πιο ουσιαστική και συμμετοχική λειτουργία της Γ.Σ.
5. Να επανεξετάσουμε όλες τις πιθανές μορφές πάλης καθώς και το τι θέλουμε να επιτύχουμε μέσα από αυτές.