ΕΛΔΥΚ 1974 - Ήρωες στα σκουπίδια

[Robocop]

Ενόψει της συμπλήρωσης 37 χρόνων από την ολοκλήρωση του Αττίλα ΙΙ που οδήγησε το 38% του εδάφους της Κύπρου στην τουρκική σκλαβία,
ποστάρω ένα παλιό μισάωρο ντοκυμαντέρ του Αργύρη Ντινόπουλου για τους Ήρωες της ΕΛΔΥΚ.
Σημειώνω ότι τα παιδιά της ΕΛΔΥΚ κράτησαν για σχεδόν ένα μήνα το στρατόπεδο, μόνοι τους, χωρίς αεροπορική υποστήριξη ή υποστήριξη από πυροβολικό
εναντίον πολλαπλών επιθέσεων της τουρκικής αεροπορίας που ακολουθούνταν από επιθέσεις αρμάτων μάχης και πεζικού. Οι μάχες ήταν πολλές φορές "σώμα με σώμα".

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι παρά τις αντιξοότητες η ΕΛΔΥΚ πέτυχε τους αντικειμενικούς της σκοπούς (να εμποδίσει την κατάληψη της Λευκωσίας), φυσικά με πολλές απώλειες. Αυτό για όσους προπαγανδίζουν την παντοδυναμία της Τουρκίας σε πολεμικό επίπεδο και τη διάλυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (που πράγματι εν πολλοίς είναι υπαρκτή).

Αλλά αυτοί που πολέμησαν τους Τούρκους, όπως ο Διονύσης Πλέσσας, λοχίας της ΕΛΔΥΚ φωνάζουν με αυτοπεποίθηση "Τίποτα. Ο Τούρκος μπροστα στον Έλληνα στρατιώτη δεν είναι τίποτα!"

Ο ίδιος λοχίας στην τελευταία φάση της μάχης της ΕΛΔΥΚ (16η Αυγούστου 1974) όταν πλέον ήταν φανερό ότι οι αριθμοί δεν μπορούν να υπερκεραστούν από τον ηρωισμό είπε στον ήρωα λοχαγό Σωτήρη Σταυριανάκο:

«Δε μου λες, κύριε Λοχαγέ εμείς εδώ οι λίγοι, τι κάνουμε; Τι παριστάνουμε; Τους 300 του Λεωνίδα; Γιατί όσο και να αντέξουμε, όσο και να κρατήσουμε, σε κάποια στιγμή θα πέσουμε».

Και αυτός του απάντησε:

«Άκουσε να σου πω Λοχία. Είμαστε Έλληνες Στρατιώτες, εδώ είναι Ελλάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να πέσουμε μέχρι ενός. Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας».

Περισσότερες πληροφορίες για τους ξεχασμένους ήρωες που ζουν με συντάξεις τις πείνας εδώ: http://www.eldyk74.gr/

[ιστορικός mech-eng]

το χα δει αυτο οπως και αλλη μια αναφορα σε αυτο το γεγονος απο καποια αλλη εκπομπη περσυ αν θυμαμαι καλα.

δυστυχως οι αληθινοι ηρωες ουτε τιμητικες συνταξεις παιρνουν ουτε ειναι γνωστοι,ειναι στην αφανεια οπως αλλωστε οριζει η αξιοπρεπεια τους...